حرفهای مشترک دو نسل متفاوت

سلام یسری جان:

امشب خوابم نمی بَرَد ، به هیچ چیز فکر نمی کنم جز تو ، لحظه ها را پس می زنم و به دنبال  دو گوش شنوا هستم تا کمی ازهوای بارانی دلم بگویم ، اما چه جایی بهتر از دفتر خاطرات تو می تواند قبرستان احساساتم باشد ؟! .

قبرستان را به این خاطر گفتم که مطمئن نیستم روزی برسد که این خطهای کج و ماوج را بخوانی اینها را حسی بنام حس پدرانه ام می گوید ، همان احساسی که سرشار می شود از خواستن تو و تهی می گردد از نبودنت .

دختر عزیزم ؛

اکنون که تن تبدارت رو به بهبودی گذاشته است و من تاب تحمل چشمانت را یافته ام ، می خواهم سکوتم را بشکنم . می خواهم خرد شوم تا بار دیگر شاهد آب شدنت نباشم ، برای من سخت است اطلسی دلم پژمرده شود و دیگران بی تفاوت باشند . برای من دشوار است که سهم دیگران از تو ، فقط بوسیدن روی ماهت باشد و بدون آن که محبتی در آن موج بزند .

نمی دانی چقدر مضطرب می شوم وقتی می بینم نگاه دیگران بر چهره ات سُر می خورد و با لحن نه چندان دوستانه ای می گویند " چه چشمهایی " !!  و نمی دانی چقدر نگران می شوم وقتی می بینم دیگران به دید حسرت تو را می نگرند نه به چشم غبطه !! .

همان هایی را می گویم که فکر می کنند کودکی که اکنون در آغوش من است سهم نداده آنهاست که خدا فراموش کرده پرداختش کند ، فکر می کنند آنها لایق چنین موهبتی بوده و ما طفلمان را از یغما بدست آورده ایم . غافل از آنکه خداوند به هرکس هرچه قدر می دهد حساب و کتابش بر همان میزان خواهد بود .

میوه دلم ؛

زمانی که این جملات را می خوانی شاید در کنارت نباشم ، اما دوست دارم پندی بگیری از این چهارخطی که برایت سیاه می کنم و بهایشان را با سفید کردن موهایم می پردازم.

امیدوارم زمانی برسد که آنقدر خوبی دور و برت را گرفته باشد که فرصت فکر کردن به بدیها را نداشته باشی و آنقدر آدمهای خوب در اطرافت باشند که لذت شیرین زندگی را با چشمانی باز تجربه کنی اما لازم است چیزهایی را بدانی . مثلا اینکه فرق است میان دوست داشتن و داشتن دوست ، هرچند می دانم تمایز این دو برایت مشکل خواهد بود . تو نخواهی فهمید چه کسی در لباس فاخر دوستی ، بد تو را می خواهد و یا چه کسی ناراحت می شود از هر آنچه که تو را خوشحال می کند .

نیازی نیست همه آدمها را دوست داشته باشی ، فقط کافیست برای آنها ارزش قائل شوی . این تو را بزرگ و عزیز خواهد کرد . با همه آنها مدارا کن به همه آنها لبخند بزن و این در هر شرایطی کمکت خواهد کرد .

بهانه زندگی ام ؛

حرفهایی را که برایت هجی می کنم شاید جذابیتی نداشته باشد ، همان گونه که داستانهای زمان هم را نمی خوانیم ، همانطور که فیلمهای دوران هم را نمی پسندیم و همان مدل که موسیقی های همدیگر را گوش نمی دهیم ، اما این دلیل نمی شود که از هم دور باشیم ، نمی خواهم حرفهای نگفته و نشنیده مان بینمان فاصله بیاندازد ، هرچه نباشد ما از یک رگ و خون هستیم و همین علتی است که من را بسوی و تو و تو را به آغوش من می کشد ، همین است که موجب می شود باز کودک شوم ، بدنبالت بدوم و بازیهای بچگانه کنم ، تو سوار بر دوشم شوی و احساس غرور کنی و در رویای کودکانه ات من قهرمان اول زندگیت باشم و بس .

دختر یکی یکدانه بابا ؛

چه راحت می شوم وقتی با تو کمی دردل می کنم ، اما هنوز افسرده ام ، شاید باورت نشود روزهایی که تو بیمار می شوی غمگین ترین روز های عمر من است و به من حق بده که نگران باشم ، دلتنگ تو و دلتنگ روزهای نیامده ات . یاد کلام دوستی افتادم که می گفت : "دلتنگی همیشه از ندیدن نیست ، لحظه های دیدار با همه زیبایی ، گاه لبریز از دلتنگیست که مبادا دیدار شیرین امروز ، خبر تلخ جدایی فردا باشد "

پ – ن : دوستداران مهربان یسری جان :

نوشته هایم را که می خوانید ، می گویید چه زیبا نوشته شده است ، حق دارید ، دردها زیبا هستند  ، اما من نمی توانم این دردها را ناگفته دفن کنم ، پس بر من ببخشید اگر جسارت و یا بد آموزی کردم ، اینها تلنگری بود به دختری که تمام هستی من است ، برای روزهایی که شاید بی دفاع بماند ، در مقابل همان هایی که حتی حاضر نیستند این نوشته ها را بخوانند!